Sabun köpüğü

Bu günlerde hep eskileri düşünür oldum. Hayatımda yeni bir heyecan olmadığından sanırım,eskilerde dolaşmaya başladım.Kalbimi acıtanlar bir bir düştü aklıma.
Acıtmış olsalarda o zamanlar beni,aslında onlara hiç kin duymamışım şimdi özlemlerim ondan.
İçimde kalan o kadar çok şey varki yapamadığım hep yarım kalınmışlıklar...




Seninle hiç İstanbul'da olamadık
Göremedi istanbul ikimizi

Ne emirgânda bir semaver tüketebildik
Ne aşîyanda hüzün
Bir tepeden seyretmek için bu güzelim kenti
Ne çamlıca kısmet oldu ne piyer loti
Hiç bir vapur taşımadı bizi marmarada
Bir güvertede seni
Liseli aşıklar gibi dakikalarca öpemedim
Ellerini avuçlarımda tutup ta içimi dökemedim

Şöyle bir elimi atıp ta omzuna
Kolun belimde
Yürüyemedim seninle beyoğlunda
Bir sinema ya da tiyatro koltuğunda
Parmak uçlarıma değmedi dudakların
Pasajda arjantinleri çekip
Nevizadede bir iki tek atamadık
Doyulmaz uykulara bir türlü yatamadık

Seninle hiç istanbulda olamadık
Duyamadı istanbul sesimizi


Sahaflarda yorulup ta kitaplara bakmaktan
Çınaraltında mola veremedik
Karışıp çılgın kalabalığına kapalı çarşının
Tadına varamadık bir öğlen rakısının
Ya da sultanahmette bir müzeyi gezip
Dostlara uğrayamadık
Gülhaneden uzanıp sarayburnuna
İntiharı düşünemedik enine boyuna
Ne lâleliden geçebildik sevgilim
Ne kendimizden
Bir çalgılı kumkapı meyhanesinde
Ağlayamadım doyasıya sımsıcak göğsünde
Eski istanbulda gezdiremedim seni
Yemişte, asmaaltında


Ne kaldırımlarımı gördün ne çayhanelerimi
Ne çocukluğumu bildin ne gençliğimi

Seninle hiç istanbulda olamadık
Saramadı istanbul hiç bizi

Çılgınlar gibi dolanamadık otobüslerle
Trenlere binemedik
Bırak bütününü bu koca kentin
Sadece bir tek semtin
İçinde bile olamadık
İstanbul hiç doymadı bize bir tanem
Biz de ona doyamadık…


Şiir : Prof. Dr Vedat Didari
Seslendiren : Dr N. Ege Güral